Natuurlijk zijn we de dag na aankomst meteen naar Brikama gereden om een djembé bestelling bij Samba te doen, die we vrijdag aan het einde van de middag konden ophalen. Dit zorgde voor een hoop gedoe aangezien Samba de djembés niet af had. Uiteindelijk is het allemaal goed gekomen en waren we beide tevreden. Natuurlijk hebben we de nodige bezoekjes gebracht aan Bless Juicebar op het strand. Moest Foday uit de gevangenis gehouden worden aangezien hij zonder kaart bij Bless Juicebar aanwezig was. Als men werkt heeft hij/zij een vergunning nodig, een pasje. Zit een lokaal iemand alleen maar bij zo'n juicebar (zonder te werken) en komt er een soldaat langs, dan heeft hij/zij dus een probleem en worden ze meegenomen. Foday was al twee keer eerder meegenomen en gelukkig voor hem waren wij er en hoefde hij niet de gevangenis in. We zijn direct naar het kantoor gegaan voor een aanvraag van een vergunning en na wat met de desbetreffende man hier privé over gepraat te hebben, inclusief een prijsafspraak, kon hij er in een keer werk van maken. Het is triest, maar met geld toestoppen kun je hier echt alles bereiken. Als Foday zijn vergunning heeft mag hij dus officieel op het strand zijn. De locals zonder vergunning mogen pas vanaf een uur of 4/5 op het strand komen. Echt een belachelijke regel aangezien wij hier gast zijn en niet hun.
Ook hebben we weer een bezoek gebracht aan Muhammed's compound en zijn oom, een Marabout. Voor zijn neefjes hadden we wat speelgoed meegenomen, waar ze ontzettend blij mee waren en meteen op straat mee gingen spelen met de kinderen uit de buurt. Hier wonen echt zó veel kinderen, niet normaal. Hier nog wat foto's gemaakt en natuurlijk werden ze allemaal gek. Ze vinden het echt fantastisch om op de foto te gaan. Verder hebben we een bezoek gebracht aan de markt in Bakau en de craft market in Senegambia om onder andere Free Black en onze fruit mama te zien. Aangezien een aantal jongens dus gestopt zijn met werken in Chosaan hadden we bedacht om een dag met hun af te spreken. We hebben dit dan ook gedaan en op woensdag kwamen Muhammed, Yaya en Lamin naar ons hotel toe (jammer genoeg kon Baba niet komen, omdat hij up-country zat bij zijn vrouw). We hebben eigenlijk de hele middag op het terras aan het strand gezeten en gedronken en gekletst. Super leuk om hun toch nog even te zien en zo hadden we ook de kans om wat beter met hun te kletsen en ze beter te leren kennen. In Chosaan had je hier toch niet echt de tijd voor aangezien ze moesten werken. Dit keer hadden we voor hun ook weer wat boeken meegenomen, waar ze ontzettend blij mee waren.
Natuurlijk kreeg Rus ook deze week weer djembé les van Memba en hebben we elke avond van hem en de band genoten in Chosaan. Zoals ik al schreef is de tijd echt voorbij gevlogen en hadden we graag nog een weekje willen blijven. Toch hebben we gedurende deze week (voorlopig) afscheid kunnen nemen van de mensen en het land. Zodra we op Curaçao zitten worden er namelijk geen bezoekjes meer aan Gambia gebracht. Toch zullen we er weer terug komen. Gambia en de mensen zitten nou eenmaal in ons hart.
Voor de Gambia foto's: klik hier
