Toch maar weer een teken van leven van onze kant ;) Alles gaat hier nog steeds super goed en voelen we ons helemaal thuis! Dingen worden wat normaler en er is een soort routine ontstaan. Toch voelen we ons nog steeds bevoorrecht dat we hier wonen en dat we elke dag van het heerlijke weer kunnen genieten en in principe elke dag van de mooie stranden. Toch houden we de stranden meestal voor de weekenden.
Inmiddels heb ik mijn sedula binnen en kan ik dus aan het werk. Toch valt het behoorlijk tegen om iets te vinden. Er is vooral veel te doen in de horeca en techniek, zijn papiaments en spaans een pré of bieden ze een senior functie aan. Maar ik geef nog niet op! Bovendien kan ik via de marine een studie via de NTI gaan volgen, dus daar ben ik me op dit moment meer in aan het verdiepen. Rus vermaakt zich nog steeds prima op zijn werk. Vrijdag moest hij zich met een groepje collega's melden bij de boogjes in Punda. Hier moesten zij salueren naar een Nederlands marineschip dat binnen kwam. Een heel mooi gezicht! Het schip kwam langs varen en al zijn bemanning stond in zijn/haar tropenwit te salueren en ondertussen werden er kanonnen afgeschoten. Toen zij klaar waren was het de beurt aan Rus en zijn collega's. Jeetje wat een geluid! Iedereen had oorkappen op, maar nog zijn de knallen ontzettend hard. Dat salueren naar een schip dat binnenkomt gebeurd regelmatig maar toch vond ik het erg leuk om een keer mee te maken. Toch bijzonder!
Verder hebben we een redelijk druk weekend achter de rug. Zo moesten we zaterdag boodschappen doen, zijn we verschillende meubelwinkels bij langs gegaan op zoek naar een tuinset (uiteindelijk eentje gevonden) en was Rus' chef, een adjudant, jarig en dus hebben we een bezoekje gebracht aan zijn huis in Julianadorp inclusief Curaçaose rum en een grote sigaar (wat geloof ik wel in de smaak viel). Zondags hebben we heerlijk gerelaxed en hebben we vrijwel de hele dag doorgebracht op Kokomo Beach onder het genot van verscheidene Amstel Brightjes. Maandag is onze tafel trouwens gekomen; een hele mooie houten teaktafel geïmporteerd uit Indonesië. Het is alleen nog wachten op onze stoelen. Natuurlijk hadden ze alle kleuren op voorraad, behalve de witte. We moeten dus wachten tot deze de zee zijn overgestoken wat maximaal 6 weken kan duren (hopelijk eerder!).
Inmiddels heb ik mijn sedula binnen en kan ik dus aan het werk. Toch valt het behoorlijk tegen om iets te vinden. Er is vooral veel te doen in de horeca en techniek, zijn papiaments en spaans een pré of bieden ze een senior functie aan. Maar ik geef nog niet op! Bovendien kan ik via de marine een studie via de NTI gaan volgen, dus daar ben ik me op dit moment meer in aan het verdiepen. Rus vermaakt zich nog steeds prima op zijn werk. Vrijdag moest hij zich met een groepje collega's melden bij de boogjes in Punda. Hier moesten zij salueren naar een Nederlands marineschip dat binnen kwam. Een heel mooi gezicht! Het schip kwam langs varen en al zijn bemanning stond in zijn/haar tropenwit te salueren en ondertussen werden er kanonnen afgeschoten. Toen zij klaar waren was het de beurt aan Rus en zijn collega's. Jeetje wat een geluid! Iedereen had oorkappen op, maar nog zijn de knallen ontzettend hard. Dat salueren naar een schip dat binnenkomt gebeurd regelmatig maar toch vond ik het erg leuk om een keer mee te maken. Toch bijzonder!
