All good things come to an end

Daar staan we dan, aan het einde van weer een avontuur. Iets langer dan een jaar geleden begonnen we aan deze reis en nu is het moment van afscheid nemen alweer aangebroken. Eigenlijk te vroeg, maar we zijn dankbaar dat we deze kans hebben gekregen. We hebben hier een geweldige tijd gehad die we zeker niet hadden willen missen!

Morgen vliegen we weer naar Amsterdam en dat geeft een dubbel gevoel; zin, maar geen zin. Curaçao voelt eigenlijk al een tijdje net zo thuis als Nederland. En dat betekent dat we Curaçao dan ook erg zullen missen, maar dat we er toch ook naar uit kijken om terug naar Nederland te gaan en iedereen daar weer te zien. Maar voor nu nemen we dan toch echt afscheid, voorlopig dan.

Korsou, ayo!

Laatste week

Ons vertrek komt nu toch wel echt dichtbij! Volgende week zitten we namelijk rond deze tijd (al)weer in het vliegtuig terug naar Nederland. Een maand geleden leek het nog ontzettend ver weg, maar deze dagen komt het gevoel van vertrek toch wel steeds iets dichterbij...

Deze laatste week is vooral een week om de laatste dingen te regelen; al onze spullen inpakken, ons huis schoonmaken, ons uitschrijven en heel belangrijk; genieten van al het goede dat Curaçao te bieden heeft en natuurlijk van alle lieve mensen om ons heen. Een week van afscheid nemen en laatste keren.

Voor nu genieten we nog even extra hard.

Dia di bandera

2 juli staat op Curaçao bekend als dia di bandera (dag van de vlag). Op deze dag wordt gevierd dat de Eilandsraad op 2 juli 1951 voor het eerst bij elkaar kwam. Ondanks dat sommige mensen het niet eens zijn met deze regering laten de meeste Curaçaoënaren deze dag niet aan zich voorbij gaan en is het een reden voor een feestje. Mensen rijden met vlaggetjes aan de auto, de bevolking gaat gekleed in de kleuren van de vlag (blauw en geel) en is er veel muziek, gedans en eten. We konden dit dan ook niet aan ons voorbij laten gaan en dus zijn we 's middags naar Otrabanda gegaan om even een kijkje te nemen.

Bonaire - Curaçao

Vandaag redelijk vroeg opgestaan en eerst van het ontbijt in het hotel genoten. Vervolgens uitgecheckt en richting Washington Slagbaai NP gereden. We zijn via de westkust die kant opgereden om zo nog een stop te kunnen maken bij Boca Onima. Hier zijn onder andere de best bewaarde en meest intacte indiaase rotstekeningen te vinden en als je verder doorrijd (off road) heb je prachtige uitzichten over de baai zelf en de omgeving. Vanuit hier zijn we doorgereden naar het Washington Slagbaai NP. Je hebt de mogelijkheid om twee routes te volgen, de lange route van ongeveer 3,5 uur en de korte route van ongeveer 2 uur (het hangt er hierbij natuurlijk wel vanaf hoe vaak je een stop maakt etc.). Aangezien het nog vroeg was kozen wij ervoor om de lange route te nemen die ook langs de noordkust van het park langsgaat. De route is niet geasfalteerd dus wij waren erg blij met onze pickup!

Na het park zijn we door Rincón gereden. Rincón is het oudste dorp van Bonaire en de huidige inwoners stammen nog rechtstreeks af van de vroegere slavengemeenschap. Ook is dit het enigste dorp dat niet tegen Kralendijk is aangegroeid. Vanuit hier zijn we langs het Goto meer richting Kralendijk gereden. Het Goto meer is de grootste saliña (zoutwatermeer) van het eiland waar ook flamingo's te vinden zijn. Langs de weg zijn verschillende stops waar je kunt genieten van het uitzicht over het meer. Eenmaal in Kralendijk aangekomen hebben we een rondje door de 'stad' gelopen en hebben we aan het water op een terrasje gezeten waar we genoten hebben van een heerlijke lunch en het uitzicht. Als snel werd het tijd om onze truck weg te brengen en in te checken op het vliegveld. Ook dit keer hadden we geluk en gingen we met een groot vliegtuig weer terug naar huis.

In twee dagen tijd hebben wij het hele eiland rondgereden en genoten van al het moois dat Bonaire te bieden heeft. Het is een ontzettend rustig en mooi eiland en niet te vergelijken met Curaçao. Zo zijn er op het hele eiland geen verkeerslichten te vinden, kom je onderweg bijna niemand tegen, kun je genieten van de prachtige kust en lijkt het eiland op sommige momenten even helemaal alleen van jou te zijn. We hebben dan ook ontzettend genoten en zijn zeker van plan om nog een keer een bezoek te brengen aan Bonaire.
(Voor meer Bonaire foto's klik hier)

Curaçao - Bonaire

Vandaag redelijk vroeg opgestaan om onze tas nog even in te pakken voordat we naar het vliegveld vertrokken. Nog snel even op internet gekeken of de vertrektijd nog klopte met als resultaat dat ons vluchtnummer nergens meer te bekennen was... Insel Air kennende willen ze nog weleens vluchten samenvoegen dus maar wat meer opgeschoten en richting Hato gereden. Daar kwamen we erachter dat ze onze vlucht samen hadden gevoegd met een vlucht richting Miami, met als voordeel niet zo'n klein propeller vliegtuigje (wat een verademing!) en met als nadeel in plaats van 10.15 uur pas rond 13.00 uur vertrekken. Gelukkig hadden we besloten om toch een nachtje op Bonaire te blijven.

Na maar liefst een vlucht van 10 minuten(!) landden we op Flamingo Airport. Terwijl we een stempel in ons paspoort kregen werd de bagage al op de band gelegd en konden we dus meteen door. Buiten stond er een taxi van AB Carrental op ons te wachten om ons naar het verhuurkantoor te brengen. Ook hier ging alles vlot en binnen no time zaten we in onze pickup op weg naar het hotel Caribbean Club Bonaire. Wat heel makkelijk te vinden zou moeten zijn, Bonaire is namelijk erg klein en heeft niet veel hoofdwegen, werd nog een behoorlijk opgave... Maar na wat rondgereden en gevraagd te hebben uiteindelijk toch op de goede weg terechtgekomen en het hotel gevonden.

Aangezien ons appartement nog niet klaar was en het al half vier was zijn we maar in de truck gestapt om wat sightseeing te doen. We besloten om via de kust van de oostkant richting het zuiden te rijden naar de zoutpannen en de witte en rode slavenhuisjes. Dit is echt een ontzettend mooie weg met prachtige uitzichten! Vervolgens zijn we langs de kust verder gereden richting de vuurtoren, Lac Bay en vervolgens weer richting het hotel. Hier hebben we nog een stuk langs de kust gereden en aangezien het inmiddels al vrij laat was toch maar besloten om terug naar het hotel te gaan om hier een heerlijke creoolse maaltijd te nuttigen. De rest van de avond de route en planning voor de volgende dag bepaald, wat tv gekeken en redelijk vroeg naar bed gegaan. Morgen weer vroeg op! 

Seú (oogsfeest)

Vandaag stond er weer een belangrijk cultureel evenement voor de deur; Seú, oftewel het oogstfeest.

Seú is ontstaan in de zeventiende eeuw en was het feest om de oogst van dat jaar te vieren. Na het oogsten vormden de slaven een stoet terwijl zij de oogst terug droegen naar de opslagplaats. Ze deden dit met muziek, dans en feesten. Inmiddels is het feest iets gemoderniseerd, maar de basis, kleding en muziek, blijft hetzelfde.

Hieronder een kleine beeldimpressie (klik op de foto om de foto te vergroten):

Verklaring van Rechtswege Deel 3 & 4

Inmiddels hebben we bericht gehad dat Rus' verlenging goedgekeurd is! Dit betekent dat we tot halverwege augustus kunnen blijven en dat het verhaal van de van rechtswege verklaring een vervolg krijgt. 

Afgelopen week was het weer zo ver; op naar de vreemdelingendienst. De dag daarvoor hadden we al gevraagd hoe laat het kantoor open zou gaan, dus we waren netjes op tijd daar. Toen we de deur opendeden zat het al helemaal vol (?!) met mensen. Toen we aan de beurt waren voor een nummertje vertelde mevrouw security dat je hier toch echt een afspraak voor moest maken. En na vijf minuten zeuren 'speciaal vrij voor gevraagd' en 'de vorige keer hoefden we ook geen afspraak te maken' bleef ze stug volhouden. 'Normaal kan het ook wel maar ja, mensen zijn ziek en zijn op vakantie dus vandaag kan het echt niet meer'. Goed, dan maar een afspraak gemaakt voor de week erna en gevraagd wat ik allemaal nodig had voor een verlenging (wil niet het risico lopen dat ik volgende week weg word gestuurd omdat ik iets niet bij me heb). Dit kon ze me écht niet vertellen en dus moest ik alsnog een nummertje trekken om het bij de informatiebalie te gaan vragen. Vervolgens dus weer meer dan een uur wachten voor een vraag van 1 minuut. Hier kwam ik erachter dat ik alle juiste documenten al bij me had en met geen mogelijkheid kunnen ze dit aanpakken, op het stapeltje met aanvragen leggen en een stempeltje zetten...

De week erna dus weer terug naar de vreemdelingendienst. Mevrouw security was vorige week zo aardig om te vertellen dat ze een uur voordat ze opengaan beginnen met het uitdelen van nummertjes (7 uur). Ook al heb je een afspraak je moet dus nog in de rij staan om een nummertje te halen en dan nog geld wie het eerst komt wie het eerst maalt. Een afspraak maken is in principe dus eigenlijk overbodig? Maar goed we stonden dus om 7 uur voor de deur en in mijn 'categorie' waren we als 2e aan de beurt. Na het afgeven van mijn papieren een stempel ontvangen met de mededeling dat het over 4 a 5 weken klaar zal zijn. We zullen zien...

Ook al zorgt dit onlogische gedoe en gewacht soms voor wat frustratie ik heb het inmiddels wel geaccepteerd. Het hele eiland zit nou eenmaal zo in elkaar en als je boos gaat lopen doen willen ze je al helemaal niet meer helpen en is de volgende in de rij gewoon aan de beurt. Soms moet ik ook lachen om bepaalde situaties, dat kan echt alleen hier gebeuren. Zo stonden we vorige week bij de bank in de rij, het was de 1e van de maand dus iedereen kwam zijn loon innen en toen werden er gewoon koekjes uitgedeeld. Zodat je in ieder geval wat te knabbelen hebt als je zo lang moet wachten ;-)

Carnaval

Een van de grootste en belangrijkste culturele evenementen van Curaçao hebben we ook weer overleefd; de carnaval!

Het carnavals seizoen begint al een maand van te voren met onder andere de officiële opening van het carnavalsseizoen, het kronen van de koningin en het tumba festival. Ondertussen is iedereen druk bezig om langs de route zijn standjes klaar te maken/ op te bouwen en zijn stoeltjes te plaatsen om zo te kunnen genieten van de verschillende parades. Een week voor de carnaval zijn er overal op het eiland Jump Ups en Jump Ins te vinden. Dit zijn een soort fundraising evenementen die de verschillende carnavals groepen organiseren. Tijdens zo'n evenement treden er verschillende bands op en kan je genieten van tumba muziek (kontendraai muziek wat tijdens de gehele carnaval centraal staat). Een Jump Up speelt zich trouwens buiten op straat af waarbij je achter een rijdende band aan loopt en een Jump In speelt zich binnen op een vaste locatie af.

Het hoogtepunt van de carnaval zijn natuurlijk de verschillende parades. Zo kun je genieten van de paardenoptocht, de kinderoptocht, de tieneroptocht, de Gran Marcha (Grote optocht) en de Farewell Parade. Zelf vind ik de Gran Marcha het hoogtepunt van de carnaval. Hierbij is bijna de helft van het eiland langs de route te vinden en maakt iedereen er één groot feest van. De mensen zitten al vroeg langs de weg in hun stands of op hun stoeltjes te wachten met een koelbox en hun familie en vrienden. Mensen die elkaar tijden niet hebben gezien komen elkaar hier weer tegen. Zodra de optocht voorbij komt kan het feest pas echt beginnen. De carnavalsgroepen zien er super uit, er is muziek, er wordt gedanst en volop genoten!

Carnaval wordt afgesloten met de Farewell Parade. Deze parade is een dag voor Aswoensdag en wordt om middernacht symbolisch afgesloten met de verbranding van koning Momo. De levensgrote, met stro gevulde pop staat symbool voor onvruchtbaarheid, zonden en ongeluk. Dezen worden niet alleen verbrand, maar worden ook 'weggeblazen' door middel van vuurwerk.

Pap & mam op bezoek

Ook afgelopen dinsdag stonden we weer onderaan de roltrap op Hato om onze gasten uit te zwaaien terwijl zij  uit het zicht verdwenen. Het waren 11 hele leuke en gezellige dagen die heel snel voorbij zijn gevlogen. Rus had een week vrij kunnen krijgen en we hebben dan ook veel met z'n vieren gedaan. We zijn de vaste plekjes bij langs gegaan waar we met al onze bezoekers zijn geweest, maar ook hebben we nieuwe dingen bezocht/bekeken, waar zelfs wij nog nooit waren geweest. Zo zijn we onder andere naar het Savonet museum gegaan.

Het Savonet museum ligt bij de ingang van het Christoffelpark en richt zich voornamelijk op de geschiedenis van het landhuis en het park. Elke ruimte in het museum heeft een ander thema, zoals een ruimte die is gewijd aan de geschiedenis van de Indianen en een kamer gewijd aan het leven op Savonet, zowel voor als na de periode van de slavernij. Andere thema's die in het museum worden behandeld zijn voeding, volksfeesten, liefde en geneeskrachtige kruiden. In het museum leer je meer over de historie van Curaçao en als je maar een museum op Curaçao kan bekijken zou ik dan ook zeker dit museum aanraden.

Verder hebben we een bezoek gebracht aan Serena's atelier (waar de chichi's gemaakt worden), hebben pap en Rus nog een tochtje gemaakt op een waterscooter en hebben we genoten van het lekkere eten, de muziek, de mooie stranden en gewoon van elkaar!

Wij wensen iedereen een heel gezond, gelukkig en liefdevol 2012!